mamwiedze.pl

Skoroszyt, czyli plik Excela, jest podzielony na arkusze (jeden arkusz może zawierać wiele stron z danymi). W każdym skoroszycie musi znajdować się minimum jeden arkusz. Maksymalna liczba arkuszy zależy od wersji programu oraz pamięci komputera. Domyślnie arkuszom nadawane są nazwy Arkusz1, Arkusz2 itd., ale użytkownik może je zatytułować zgodnie ze swoimi potrzebami.

Najszybszym sposobem na zmodyfikowanie wpisanej wcześniej zawartości komórki jest dwukrotne kliknięcie lewym przyciskiem myszy w komórce, umieszczenie kursora w odpowiednim miejscu i wpisanie lub usunięcie danych. Inne metody przejścia do trybu edycji to wskazanie komórki i naciśnięcie klawisza funkcyjnego F2 lub wskazanie komórki i kliknięcie w pasku formuły.

Obsługa komputera od podstaw. Poznaj właściwości najważniejszych programów komputerowych. Skutecznie - wybierz kurs "Windows, Word, Excel... Internet". LINK SPONSOROWANY

Wpisywanie do komórki w nowej linii jest możliwe po naciśnięciu kombinacji klawiszy lewy Alt+Enter. Jeżeli nie widzimy wpisywanego tekstu, musimy poszerzyć wiersz, w którym znajduje się komórka. Po naciśnięciu samego klawisza Enter następuje zatwierdzenie zawartości komórki i przejście do komórki poniżej. Inną metodą przenoszenia tekstu do nowej linii jest ustawienie opcji zawijania tekstu, ale nie sprawdza się to w przypadku znacznego poszerzenia kolumny.

Abecadło Excela. Skuteczny kurs obsługi najważniejszych programów komputerowych - "Windows, Word, Excel... Internet" LINK SPONSOROWANY

Komórka zapamiętuje to, co zostało do niej wpisane (zawartość), oraz zastosowane formaty czcionki (np. pogrubienie, rozmiar) i formaty komórki (np. formaty liczbowe, zacieniowanie, obramowanie). Klawisz Delete usuwa tylko zawartość komórki, formaty nadal są zachowane. Można je usunąć, wybierając polecenie czyszczenia formatów.

Programy komputerowe pod kontrolą. Skuteczny kurs obsługi komputera: budowa, podstawowe programy i korzystanie z Internetu. Kurs "Windows, Word, Excel... Internet". LINK SPONSOROWANY

Klawisze pozwalające na przejście do kolejnej komórki w prawo to Tabulator i klawisz prawej strzałki. Naciśnięcie klawisza Enter powoduje zatwierdzenie zawartości wpisywanej do komórki i przejście do komórki w dół. Klawisz End przydaje się, gdy w edytowanej komórce chcemy przenieść kursor na koniec wpisywanej zawartości.

Wyświetlenie tekstu w komórce w wielu wierszach jest możliwe po wybraniu dla danej komórki opcji zawijania tekstu. W przypadku poszerzenia kolumny, w której znajduje się ta komórka, tekst może zostać umieszczony w jednej linii (o ile się zmieści). Jeżeli chcemy, aby część tekstu nadal znajdowała się w kolejnym wierszu, należy w wybranym miejscu wymusić nową linię.

Najpopularniejszym sposobem na zaznaczenie obszaru ciągłego jest użycie myszy. Ustawiamy wskaźnik nad pierwszą komórką obszaru i gdy zmieni się w znak plus – naciskamy lewy przycisk myszy i przesuwamy do ostatniej komórki. Inne metody to wykorzystanie klawiatury (klawisz Shift i klawisze strzałek) oraz wpisanie adresu obszaru do pola nazwy paska formuły i naciśnięcie klawisza Enter.

Adres typu $B$5 to adres bezwzględny, czyli taki, który nie zmienia się podczas kopiowania formuły. Arkusze skoroszytu podzielone są na kolumny (nazywane kolejnymi literami alfabetu) i wiersze (oznaczane liczbami). Na przecięciu kolumny i wiersza znajduje się komórka – adresowana odpowiednią nazwą kolumny i wiersza. W Excelu stosujemy różne rodzaje adresów – względne, bezwzględne i mieszane.

Podczas wykonywania obliczeń lub innych operacji na grupie komórek stosuje się specjalne oznaczenia. Jeżeli pomiędzy adresami dwóch komórek postawimy znak dwukropka, mówimy o obszarze komórek od jednej do drugiej. Znak średnika między adresami komórek wskazuje na dwie oddzielne komórki – np. zapis (A1;B7) oznacza wybranie komórek A1 i B7.

Gdy kilka komórek chcemy połączyć w jedną, wystarczy je zaznaczyć i wybrać opcję scalenia. Adresem scalonej komórki jest adres lewej górnej komórki z obszaru przed scaleniem. Warto pamiętać, że w przypadku scalania komórek z zawartością, zachowane zostaną tylko dane z lewej górnej komórki scalanego obszaru.

Czynność ta spowoduje autodopasowanie szerokości kolumny, czyli jej optymalne dostosowanie do zawartości komórek. Przydaje się to na przykład w sytuacji, gdy zawartość wpisywana do komórek danej kolumny nie jest w całości widoczna. Autodopasowanie można zastosować dla wielu kolumn – należy je przedtem zaznaczyć i kliknąć krawędź jednej z nich. Opcja ta działa również dla wierszy arkusza.

Po wpisaniu do komórki liczby w formacie walutowym (123 243 zł), procentowym (13%) czy daty (1997-10-03) format ten jest automatycznie stosowany w komórce. W sytuacji opisanej w pytaniu komórka miała przypisany wcześniej format liczbowy procentowy (podczas edycji usunięto jej zawartość, ale nie wyczyszczono formatu).

W prawym dolnym rogu komórki (lub obszaru komórek) znajduje się czarny kwadrat – uchwyt wypełniania. Po wskazaniu go myszą wskaźnik zmieni się w czarny plus. Uchwyt wypełniania można wykorzystać do wypełnienia komórek serią danych. Aby kolejne wartości były większe, należy uchwyt wypełniania przeciągnąć w prawo lub w dół; przeciągnięcie w odwrotnych kierunkach wypełni komórki wartościami malejącymi.

Wyświetlające się w komórce symbole # sygnalizują, że kolumna ma za małą szerokość, aby wyświetlić zawartość komórki. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku komórek zawierających liczby. Jeżeli nie chcemy zwiększać szerokości kolumny, możemy spróbować zmienić format liczb na krótszy. Symbole # mogą pojawić się także wtedy, gdy w komórce zostanie użyta ujemna data lub godzina.

Sposobem na skopiowanie jedynie formatowania komórek (bez zawartości) jest wywołanie w komórce docelowej polecenia „Wklej specjalnie” i zaznaczenie w wyświetlonym oknie opcji „Formaty”. Czynność ta pozwala na zachowanie zawartości komórki docelowej i nadanie jej formatów innej komórki.