mamwiedze.pl

Ogródek skalny to inaczej alpinarium. Zbudowany jest ze skał i kamieni, a 90% porastających go roślin pochodzi z terenów wysokogórskich. Najwięcej stosowanych na skalniakach gatunków należy do bylin, później są drzewka karłowe, krzewy i rośliny cebulowe. Wyrastają w miejscach, gdzie jest niewielka ilość podłoża (w szczelinach skalnych), ograniczona ilość wody, wysoka temperatura latem, a bardzo niska w okresie zimowym.

Większość roślin porastających skały lubi ciepło i dobre nasłonecznienie. Dlatego wybierając miejsce na skalniak, musimy zwrócić uwagę, czy teren jest otwarty, nieosłonięty i dobrze nasłoneczniony. Najlepsza jest wystawa południowo-wschodnia, gdyż wschodzące słońce nie jest zbyt silne, a późnym popołudniem rośliny mają trochę cienia.

Najmniej do budowy skalniaka nadaje się kreda. Należy do skał miękkich, jest podatna na zmienne warunki atmosferyczne. Po krótkim czasie traci kolor, łatwo się kruszy i rozpada. Bazalt, wapienie i otoczaki to doskonały materiał na ogród skalny. Wybierając kamienie, warto zwrócić uwagę, jakie są charakterystyczne dla naszej okolicy.

Rośliny górskie mają niewielkie wymagania, rosną w szczelinach skalnych, gdzie jest bardzo mało podłoża. Dlatego podłoże powinno być przepuszczalne, o niewielkiej zawartości składników mineralnych. Używamy podłoża, w którym od 50-90% zawartości stanowią kruszywa mineralne, m.in. wapień i żwir.

Doskonałą podstawą skalniaka – pierwszą warstwą – są odpady budowlane: potłuczone cegły, pustaki, beton. Stanowią one tzw. fundament, który decyduje o kształcie i nachyleniu skalniaka. W delikatnym wykopie, wysypanym piaskiem, umieszcza się drenaż w postaci odpadów budowlanych. Drenaż może mieć grubość 15–30 cm. Następną warstwą jest podłoże dla roślin – jego rodzaj zależy do gatunków roślin, które będziemy sadzić.

W miejscu, gdzie zakładamy skalniak, wybieramy ziemię na około 20 cm głębokości, układamy gruz budowlany. Możemy jako następną warstwę zastosować folię kubełkową (zapobiega wypłukiwania drobniejszych elementów podłoża), na którą wysypujemy ziemię, a na to układamy kamienie. Po ułożeniu wszystkich warstw musimy odczekać ok. 2 tygodni, aby wszystkie warstwy osiadły.

Rodzaj użytego kamienia pociąga za sobą wybór odpowiednich gatunków roślin, ponieważ kamień ma wpływ na odczyn podłoża. I tak wapień daje odczyn zasadowy (ph 7-8,5), natomiast granit, czy krzemień – odczyn kwaśny (ph 3-6). Piaskowiec i bazalt natomiast są neutralne.

Najczęściej na skalniak wybiera się byliny, ale tylko takie, które cechuje ograniczony wzrost. Powolny wzrost sprawia, że nie rozrastają się nadmiernie i nie przesłaniają innych roślin. Drugą grupą są karłowe odmiany drzew i krzewów iglastych i liściastych, które bardzo dobrze prezentują się na dużych skalniakach o sporym nachyleniu. Na małych lepiej wyglądają bardzo niskie rośliny, posadzone w dość dużych odległościach od siebie.

W warunkach wysokogórskich częstotliwość opadów jest dużo wyższa niż w naszych warunkach, poza tym powietrze ma większą wilgotność. Przy podlewaniu należy się kierować zasadą, że im dłuższy okres bez opadów, tym częściej rośliny należy podlewać. Najlepiej wcześnie rano lub późnym wieczorem, kiedy podłoże jest wychłodzone. Dość obfitego podlewania wymagają rośliny zaraz po posadzeniu.

Najwcześniej kwitną przylaszczka i rannik. Przylaszczka to kwiat należący do tych, które zwiastują wiosnę. Niebiesko-fioletowe kwiatki pojawiają się przed liśćmi. Kwitnienie przypada na przełom marca i kwietnia. Rannik kwitnie jeszcze wcześniej, bo w lutym i marcu. Kwiaty mają kolor intensywnie żółty.

Rojnik górski ma grube, mięsiste liście koloru zielonego albo zielono-purpurowego. Rośnie w grupach. Pojedyncze roślinki bardzo ciasno przylegają do siebie, szczelnie okrywając podłoże. W połowie lata z niektórych różyczek wyrastają pędy kwiatostanowe, wysoko wznoszące się ponad roślinami. Po kwitnieniu roślina wytwarza mieszki z drobnymi nasionkami. Lubi miejsca słoneczne.

Funkia to wyjątkowo ozdobna roślina. Odmiany niskie stosowane są na skalniaki i do obsadzania murków. Należy pamiętać, że bardziej preferuje miejsca zacienione. Liście ma gładkie lub żebrowane, zielone lub z fantazyjnymi przebarwieniami. Pojawiły się również funkie z białymi liśćmi. Roślina ta lubi podłoże o kwaśnym odczynie. Można ją sadzić przez cały sezon, jest odporna na niskie temperatury.

Skalnica Arendsa jest zdecydowanie najniższa. Przed kwitnieniem roślina ta tworzy zwarty dywan o intensywnie zielonym kolorze. Takie zielone płaty bardzo dekorują fragmenty skalniaka między głazami. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, a białe, różowe lub purpurowe kwiaty pojawiają się na długich łodyżkach. Lubi wilgotną glebę i miejsca półcieniste.

Żagwin osiąga wysokość około 10 cm i doskonale nadaje się do obsadzania skalniaków i murków. Tworzy zwarte kobierce i poduchy, dlatego jest stosowany jako roślina okrywowa. W momencie kwitnienia (kwiecień i maj) przyciąga uwagę ogromną ilością purpurowych kwiatów. Bardzo ładnie rośnie i obficie kwitnie w miejscu słonecznym. Lubi glebę wapienną.

Dzwonek karpacki należy do bylin. Idealnie nadaje się na skalniak, do wypełniania szczelin w murze i na murkach. Naturalnym siedliskiem tej rośliny są Karpaty. Ma zaokrąglone liście i błękitne kwiaty o średnicy 3 cm. Kwiaty pojawiają się od czerwca do lipca. Po kwitnieniu pędy przycinamy nisko nad ziemią – bardzo szybko odrastają i kwitną drugi raz. Dzwonek karpacki rośnie w kępach osiągających średnicę do 40 cm. Lubi glebę bogatą w wapń o średniej wilgotności.