mamwiedze.pl

Aktywa i pasywa mają zawsze taką samą wartość, zupełnie niezależnie od zysku czy straty. Wartość majątku jest równa wartości źródeł finansowania majątku i od tej zasady nie ma żadnych wyjątków.

ABC księgowego - praktyczny kurs "Podstawy księgowości". Prowadzenie księgowości w praktyce, dowody księgowe, plany kont, bilans, rachunek zysków i strat. LINK SPONSOROWANY

Tylko wpływ kredytu na rachunek bankowy zmienia wartość aktywów/pasywów, zatem tylko to zdarzenie jest operacją gospodarczą i będzie księgowane.

Praktyczny kurs "Samodzielny księgowy": operacje gospodarcze, zasady ewidencji, dowody księgowe, wynik finansowy, sprawozdania finansowe itd. LINK SPONSOROWANY

Materiały to część zapasów, formalnie nazywanych także rzeczowymi aktywami obrotowymi. Gotówka to również część aktywów obrotowych. Zakup materiałów za gotówkę jest więc zamianą jednych aktywów obrotowych na drugie i nie zmienia ich łącznej wartości.

Prawidłowa odpowiedź to: „zwiększy wartość aktywów i pasywów”. Kredyt kupiecki to zakup na tzw. odroczony termin płatności. Taka operacja gospodarcza powoduje zwiększenie wartości materiałów (aktywa) i zwiększenie wartości zobowiązań (pasywa).

O kosztach mówimy wtedy, gdy spada wartość aktywów i wartość kapitału własnego (np. zużycie materiałów) albo wtedy, gdy rośnie wartość zobowiązań i spada wartość kapitału własnego (np. dopisanie odsetek od kredytu). Nie jest kosztem natomiast wypłata zysku właścicielom, mimo że spada wtedy wartość aktywów i kapitału własnego.

Prawidłowa odpowiedź to: „podpisanie umowy kredytowej”. Podpisanie umowy kredytowej nie zmienia wartości aktywów/pasywów. Wartość aktywów zmieni się dopiero w momencie przelania środków przez bank – do tego momentu nie istnieje także zobowiązanie.

Wewnętrzne dowody księgowe to dowody sporządzane i wykorzystane wewnątrz jednostki, na przykład dokumenty przyjęcia towarów do magazynu (Pz) albo lista płac. Zewnętrzne dowody księgowe to np. dowody otrzymane od kontrahentów lub im przekazane (choćby faktury VAT).

Prawidłowa odpowiedź to: „przekazywane w oryginale kontrahentom”. Wystawiona faktura VAT w oryginale przekazywana jest kontrahentowi, natomiast kopia pozostaje w księgowości przedsiębiorstwa. Jest to przykład zewnętrznego dowodu księgowego. Inne dowody zewnętrzne to np. wyciągi bankowe czy paragony fiskalne.

Prawidłowa odpowiedź to: „przekazywane w oryginale kontrahentom”. Dokumenty otrzymane od kontrahentów, dokumentujące operacje na rachunkach bankowych lub przekazywane urzędom skarbowym to dokumenty zewnętrzne, jedynie dokument wydania materiałów z magazynu do produkcji (Rw, rozchód wewnętrzny) jest dokumentem wewnętrznym, jako że pozostaje w jednostce gospodarczej, która go wystawiła.

Praktyczny kurs "Samodzielny księgowy": zasady ewidencji, dowody księgowe, ustalanie wyniku finansowego, sprawozdania finansowe, rozliczanie podatków itd. LINK SPONSOROWANY

Prawidłowa odpowiedź to: „przekazywane w oryginale kontrahentom”. Wymienione w odpowiedziach dokumenty są wykorzystywane przy dokumentowaniu ruchu materiałów (jak w naszym pytaniu) czy towarów z i do magazynu. Wz oznacza wydanie materiałów, Pz – przyjęcie materiałów (z zewnątrz), Mm (+) to przyjęcie materiałów z innego magazynu (przesunięcie międzymagazynowe). Protokół nadwyżki inwentaryzacyjnej to dokument ujawniający istnienie materiałów, które wcześniej nie figurowały w księgowości.

Prawidłowa odpowiedź to: „wszystkie operacje gospodarcze z wyjątkiem zakupów opodatkowanych podatkiem VAT oraz transakcji skupu metali nieżelaznych od ludności”. Prawie każdy dokument księgowy można zastąpić dowodem zastępczym, który jest podstawą ewidencji operacji gospodarczej do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego (np. wyciągu bankowego). Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności (mówi o tym art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości).

Wartość operacji gospodarczej (art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości) umieszcza się na dowodzie księgowym w jednostkach pieniężnych, a jeżeli to możliwe także w jednostkach naturalnych. Przy przyjęciu do magazynu 2000 szt. wyrobów jest to oczywiście możliwe. Natomiast zapis np. na fakturze „Usługa kopania rowów szt. 1” byłby tyleż absurdalny, co niezawierający żadnej informacji o zakresie prac.

Wszystkie operacje gospodarcze zapisywane są zarówno w dzienniku, jak i na kontach księgi głównej. W dzienniku zapisuje się je chronologicznie, czyli po kolei, bez dzielenia na rodzaje, natomiast w księdze głównej zapisuje się je systematycznie i chronologicznie, czyli po kolei i z podziałem na rodzaje (np. osobno wszystkie operacje w kasie po kolei).

Prawidłowa odpowiedź to: „chronologicznym”. Zasada podwójnego zapisu, zgodnie z którą każda operacja gospodarcza musi być zaksięgowana na dwóch przeciwstawnych stronach kont, w równych kwotach, tak by suma zapisów po stronie Wn była równa sumie zapisów po stronie Ma, obowiązuje na kontach ewidencji syntetycznej. Zasada powtarzanego zapisu obowiązuje na kontach analitycznych.

Konto aktywne to konto, na którym ewidencjonuje się zmiany wartości aktywów. Zwiększenie ich wartości zawsze zapisywane jest po stronie Wn (Dt), a zmniejszenie po stronie Ma (Ct).

Prawidłowa odpowiedź to: „nie ma salda końcowego”. Wartość przychodów zapisanych w ciągu roku czy okresu sprawozdawczego na koncie przychodów jest na koniec roku (na dzień bilansowy) przenoszona na konto „Wynik finansowy”, na którym obliczany jest osiągnięty zysk lub poniesiona strata netto przez przedsiębiorstwo. Stąd konto przychodów nie ma salda końcowego.

Prawidłowa odpowiedź to: „ma saldo końcowe debetowe”. Aktywa mogą mieć wartość dodatnią lub nie mieć jej w ogóle, natomiast nie mogą mieć wartości ujemnej. Saldo debetowe konta aktywnego wskazuje na dodatnią wartość aktywów (lub na jej brak, gdy wynosi 0). Jedynie konto „Rachunek bieżący” może mieć saldo kredytowe, w sytuacji zadłużenia jednostki w rachunku bieżącym w banku, jest ono jednak kontem aktywno-pasywnym, a zadłużenie wykazywane jest w pasywach bilansu.

Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco. Obowiązek ten wynika z art. 24 ust. 1–5 ustawy o rachunkowości.

Prawidłowa odpowiedź to: „nie później niż na koniec roku obrotowego, ale można je tylko przenieść na inny trwały nośnik danych”. Ustawa o rachunkowości (art. 13 ust. 6) mówi, że księgi rachunkowe trzeba wydrukować nie później niż na koniec roku obrotowego. Za równoważne z wydrukiem uznaje się jednak przeniesienie treści ksiąg rachunkowych na informatyczny nośnik danych, zapewniający trwałość zapisu informacji (np. na płytę CD) przez czas nie krótszy niż 5 lat.

Prawidłowa odpowiedź to: „trzech miesięcy od jego zakończenia”. Księgi rachunkowe zamyka się na dzień zakończenia roku, ale ponieważ operacje dotyczące zakończonego roku mogą być księgowane jeszcze po jego zakończeniu, ustawa o rachunkowości mówi, że księgi rachunkowe zamyka się na dzień kończący rok obrotowy, nie później niż w ciągu 3 miesięcy od tego dnia (art. 12 ust. 2). Ma to umożliwić spokojne zamknięcie roku obrotowego i wykonanie wszystkich prac związanych ze sporządzeniem sprawozdania finansowego.