mamwiedze.pl

Należy zastosować wcięcie pierwszego wiersza akapitu. Tę opcję znajdziemy w oknie dialogowym „Akapit”. Pozwala ona ustawić dowolną wielkość wcięcia jednocześnie dla wielu akapitów, a w razie potrzeby jego szybką zmianę. Wielkość wcięcia nie zmieni się w dokumencie w przypadku zmiany rozmiaru czcionki.

Czy masz teksty pod kontrolą? Abecadło Worda i nie tylko, czyli skuteczny kurs obsługi komputera "Windows, Word, Excel... Internet". LINK SPONSOROWANY

Jedynym prawidłowym sposobem na to, by kontynuować pisanie tekstu na nowej stronie, jest wstawienie znaku podziału strony (lub naciśnięcie kombinacji klawiszy Ctrl+Enter). Wstawienie znaku podziału sekcji także spowoduje wymuszenie nowej strony, ale podzieli dokument na części, co może powodować problemy w trakcie dalszej edycji, np. przy tworzeniu nagłówków czy stopek.

Tylko wstawienie spacji nierozdzielającej (tzw. twardej spacji) jest właściwym sposobem. Należy więc usunąć „zwykłą” spację znajdującą się między znakiem a następującym po nim wyrazem i wstawić twardą spację (naciskając kombinację klawiszy Ctrl+Shift+Spacja).

Naciśnięcie samego klawisza Home powoduje przejście kursora na początek linii. Operację odwrotną – przeniesienie kursora na koniec wiersza – wywołamy, naciskając klawisz End.

"Windows, Word, Excel... Internet" i jesteś w domu. Skuteczny kurs obsługi komputera: najważniejesze programy, przydatne wskazówki, opieka nauczyciela. LINK SPONSOROWANY

Do zaznaczenia fragmentu lub całości dokumentu służy klawisz Shift w kombinacji z klawiszem strzałki, Home, End, Page Up lub Page Down. Np. aby szybko zaznaczyć cały wiersz, ustawiamy kursor myszy na początku linii, trzymamy naciśnięty klawisz Shift i wciskamy klawisz End.

Jeżeli w ostatnim wierszu akapitu jest mniej niż 7 znaków, to mamy do czynienia z tzw. wdową. Powinno się unikać tak krótkich ostatnich linii. Aby wyeliminować wdowę, zaznaczamy cały akapit i stosujemy zagęszczenie odstępów między znakami, zaczynając od jak najmniejszego, czyli 0,1 pt (funkcja zagęszczania znajduje się w oknie dialogowym „Czcionka”, w zakładce „Odstępy między znakami”).

Funkcja „Zamień” to bardzo ciekawa opcja, pozwalająca na znalezienie dowolnej frazy o konkretnych formatach czcionki czy akapitu i jej zamianę na inną frazę (także mającą ustalone dowolne formaty). Można również ustalić, że funkcja znajdowania i zamiany będzie uwzględniała wielkość liter w szukanym do zamiany tekście.

To jedyne wygodne i właściwe rozwiązanie. W przypadku, gdy okaże się, że we wszystkich tych miejscach trzeba wprowadzić inne formaty lub któreś usunąć, wystarczy zmodyfikować styl, a zmiany zostaną automatycznie zastosowane w każdym z posiadających ten styl akapitów.

Formatowanie dokumentów i nie tylko, czyli Word pod kontrolą. Skuteczny kurs obsługi komputera "Windows, Word, Excel... Internet". LINK SPONSOROWANY

Jest to jedyne sensowne rozwiązanie. „Przepychając” tekst Spacją – co niestety robi wielu użytkowników Worda – uzyskujemy niezbyt estetyczny efekt końcowy, nie mówiąc już o tym, ile zajmuje to czasu. Więcej opcji dotyczących tabulatorów będzie dostępnych po dwukrotnym kliknięciu symbolu tabulatora na linijce.

„Malarz formatów” (zwany też kopiowaniem formatów) najlepiej nadaje się do tego zadania. Zaznaczamy najpierw tekst, którego format chcemy skopiować, klikamy „Malarza formatów” i wskaźnikiem myszy (który wygląda wtedy jak pędzel) wskazujemy tekst do sformatowania.

W edytorze tekstu akapit to fragment tekstu dowolnej długości zakończony naciśnięciem klawisza Enter. Naciśnięcie tego klawisza powoduje zakończenie jednego akapitu i rozpoczęcie kolejnego. Akapit w zależności od potrzeb może być jednowierszowy lub zawierać wiele linii tekstu.

Insert włącza tryb zastępowania znaków na prawo od kursora podczas pisania. Wielu użytkowników włącza przypadkowo ten klawisz i nie ma świadomości jego „niszczycielskiego” działania. O tym, że klawisz Insert jest włączony, informuje napis ZAS na pasku stanu (u dołu okna programu). Aby pozbyć się tej funkcji, wystarczy ponownie nacisnąć klawisz Insert.

Domyślnie znaki niedrukowalne nie są pokazywane. Warto jednak skorzystać z opcji ich wyświetlania, aby widzieć, gdzie została wstawiona spacja, naciśnięty klawisz Enter itp., i czy te znaki nie są w dokumencie nadużywane. Ułatwia to formatowanie tekstu, szczególnie gdy redagujemy dokumenty przygotowane przez inne osoby, pracujące często innymi metodami niż my.

Interlinia to tzw. światło międzywierszowe (lub odstęp międzywierszowy), czyli odległość między sąsiednimi wierszami akapitu, liczona jako odstęp pomiędzy dolną linią pisma w wierszu górnym i górną linią pisma w wierszu dolnym (na poniższej ilustracji pierwszy akapit ma większą interlinię niż drugi). Domyślnie stosowana jest interlinia pojedyncza – edytor dostosowuje jej rozmiar do największej czcionki w danym wierszu, dodając niewielki zapas.

Schowek to rodzaj magazynu, który pozwala gromadzić wiele elementów tekstowych i graficznych z różnych programów i wklejać je do dokumentów pakietu Office. Standardowo w Schowku umieszczany jest jeden element, a maksymalnie do 24 (skopiowanie kolejnego elementu skutkuje usunięciem pierwszego na liście). Obiekty Schowka pozostają w nim do momentu ich usunięcia lub zamknięcia wszystkich programów.

Ukrycie to efekt dostępny w oknie dialogowym „Czcionka”. Tekst z takim atrybutem jest widoczny tylko w programie przy włączonych znakach niedrukowalnych (podkreślony przerywaną linią), nie widać go nawet w podglądzie wydruku. Opcję ukrycia warto np. zastosować wtedy, gdy na wydruku mają być pominięte pewne fragmenty tekstu, a nie chcemy ich usuwać lub przenosić do innego dokumentu.

Po ustawieniu odpowiednich opcji Word na bieżąco (w trakcie redagowania tekstu) automatycznie sprawdza pisownię. Czerwoną falistą linią podkreśla błędy ortograficzne, powtórzenia wyrazów lub użycia słów, których nie ma w słowniku wybranym w programie. Jeżeli w edytorze zostanie włączona opcja sprawdzania gramatyki w trakcie pisania, błędy zostaną podkreślone zieloną falistą linią.

Widoki „Konspekt” oraz „Normalny” (lub „Wersja robocza”) nie wyświetlają wstawionej do dokumentu grafiki oraz nagłówków i stopek. Najlepszym widokiem do pracy z dokumentem jest „Układ wydruku”, ponieważ pokazuje dokument tak, jak zostanie wydrukowany, z wszystkimi wstawionymi do niego elementami graficznymi.

Należy powiększyć skalę wyświetlania dokumentu. W każdej wersji edytora istnieje przycisk „Powiększenie”, umożliwiający wybranie kilku podstawowych opcji rozmiaru dokumentu (podanych w procentach). Jeżeli żadna z wielkości nie jest satysfakcjonująca, można wpisać własną i zatwierdzić ją klawiszem Enter. Skala wyświetlania dokumentu zapamiętywana jest dla każdego pliku indywidualnie.

Taka sytuacja występuje bardzo często. Naciskając przypadkiem kombinację klawiszy Ctrl+Shift, zmieniamy układ klawiatury (z języka polskiego programisty na polski 214). Ponowne kliknięcie wspomnianej kombinacji klawiszy zmienia układ. W każdym komputerze kombinacja klawiszy może być inna, należy to sprawdzić w ustawieniach języka systemu operacyjnego.