mamwiedze.pl

Prawidłowa odpowiedź to: „aktywów i pasywów”. Bilans jest zestawieniem aktywów (potocznie: majątku przedsiębiorstwa) i pasywów (czyli źródeł finansowania majątku). Bilans jest dokumentem statycznym, to znaczy pokazuje stan na określony moment, najczęściej na koniec roku.

ABC księgowego - praktyczny kurs "Podstawy księgowości". Prowadzenie księgowości w praktyce, dowody księgowe, plany kont, bilans, rachunek zysków i strat. LINK SPONSOROWANY

Planowe zużycie środków trwałych wliczane w koszty nazywane jest amortyzacją. Umorzenie to z kolei korekta wartości początkowej środków trwałych z tytułu planowego zużycia. Amortyzację liczy się za konkretny okres (np. dla samochodu kupionego w 2007 roku –  osobno za 2007, 2008, 2009 rok), natomiast umorzenie od początku użytkowania środka trwałego (zatem dla wspomnianego samochodu – zawsze kumulując kwoty od 2007 roku).

Praktyczny kurs "Samodzielny księgowy": zasady ewidencji, dowody księgowe, ustalanie wyniku finansowego, sprawozdania finansowe, rozliczanie podatków itd. LINK SPONSOROWANY

Prawidłowa odpowiedź to: „składnikiem zapasów i aktywów obrotowych”. Zapasy w bilansie są wykazywane jako element aktywów obrotowych. Materiały, towary i produkty, zarówno gotowe, jak i w toku produkcji, to elementy zapasów. Zatem materiały są jednocześnie elementem zapasów i aktywów obrotowych.

Prawidłowa odpowiedź to: „te aktywa, które nie są obrotowe”. Zawarta w ustawie o rachunkowości definicja aktywów trwałych mówi, że są to te aktywa jednostki, które nie są obrotowe. Paradoksalnie to bardzo dobra definicja – choć rzeczywiście niewiele mówiąca. Prawie zawsze będzie tak, że aktywa trwałe będą wykorzystywane przez przedsiębiorstwo dłużej niż rok, ale bywają od tej reguły wyjątki: na przykład przetrzymywane w magazynie przez 15 miesięcy materiały będą zaliczane do aktywów obrotowych (nie trwałych), jeśli ten czas wyznacza długość cyklu produkcyjnego.

Prawidłowa odpowiedź to: „przedsiębiorstwa prowadzące księgi rachunkowe”. Sprawozdanie finansowe sporządzają obowiązkowo wszystkie jednostki (w tym przedsiębiorstwa i urzędy) zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Obowiązek ten zapisano w ustawie o rachunkowości. Przepisy podatkowe nie mają tu nic do rzeczy. Można być płatnikiem VAT i nie sporządzać bilansu albo nie być płatnikiem VAT i być zobowiązanym do sporządzania bilansu.

Jak sporządzić sprawozdanie finansowe? Praktyczny kurs "Główny księgowy": bilans, ustalanie wyniku finansowego, sprawozdania finansowe itd. LINK SPONSOROWANY

Informacja dodatkowa jest obowiązkowym elementem sprawozdania finansowego dla wszystkich jednostek objętych przepisami ustawy o rachunkowości. Dwa elementy, które są obowiązkowe dla jednostek objętych obowiązkiem badania i ogłaszania sprawozdań finansowych, to rachunek przepływów pieniężnych i zestawienie zmian w kapitale własnym.

Inwestycje to aktywa posiadane w celu pobierania korzyści, na przykład w formie czynszów czy odsetek. Inwestycjami są zatem posiadane w celu wynajmowania nieruchomości, lokaty bankowe, akcje, obligacje itd. Zaciągnięte pożyczki to zobowiązania, a wartość firmy to element wartości niematerialnych i prawnych. W naszym pytaniu inwestycjami są udzielone pożyczki, ale skoro pytanie dotyczy tego, które z nich są długoterminowe, to oczywiste, że krótkoterminowe należy wykluczyć.

Zaciągnięcie kredytu będzie miało dwojakie skutki. Po pierwsze, pojawi się jako zobowiązanie widoczne w bilansie. Po drugie, do jednostki wpłyną środki pieniężne, co będzie można zawsze zobaczyć w rachunku przepływów pieniężnych i w bilansie, jeśli do dnia bilansowego nie zostaną one wydane. Oczywiście jeśli do dnia bilansowego przedsiębiorstwo spłaci kredyt, nie pojawi się on w zobowiązaniach, a fakt jego zaciągnięcia i spłaty będzie widoczny tylko w rachunku przepływów pieniężnych.

Prawidłowa odpowiedź to: „wyroby gotowe”. Inwentarz żywy, np. maciora, może być środkiem trwałym, może być towarem, jeśli kupiono ją od producenta i zostanie zaraz sprzedana kolejnemu odbiorcy, może być produkcją w toku u rolnika-producenta, nie może być natomiast wyrobem gotowym. Wyrób gotowy występuje bowiem wtedy, gdy produkcja została zakończona. Żywy inwentarz znajduje się w ciągłej produkcji, a jej zakończenie oznacza, że przestaje mieć rację bytu określenie „inwentarz żywy”.

Prawidłowa odpowiedź to: „informacja dodatkowa”. Informacja dodatkowa zawiera nie tylko wprowadzenie do sprawozdania finansowego, czyli np. podstawowe informacje na temat przedsiębiorstwa (choćby o rodzaju jego działalności). Zawiera także objaśnienia do pozycji pozostałych elementów sprawozdania finansowego, uzupełnia je i wzbogaca – na przykład informację o kosztach wynagrodzeń uzupełnić można o dane na temat liczby pracowników czy przeciętnej pensji.

Prawidłowa odpowiedź to: „koszty zarządu i sprzedaży”. Wynik ze sprzedaży to różnica między przychodami ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów a kosztami uzyskania tychże przychodów, którymi są: koszt wytworzenia sprzedanych produktów, wartość sprzedanych towarów i materiałów, koszty zarządu i koszty sprzedaży. Wynik ze sprzedaży można również ustalić, odejmując od przychodów koszty rodzajowe oraz wartość sprzedanych towarów i materiałów; tak obliczoną kwotę koryguje się o zmianę stanu produktów i koszty wytworzenia świadczeń na własne potrzeby.

Prawidłowa odpowiedź to: „kwocie środków pieniężnych w dyspozycji jednostki”. Rachunek przepływów pieniężnych to zestawienie wpływów środków pieniężnych do przedsiębiorstwa i jego wydatków z podziałem na działalność operacyjną, finansową i inwestycyjną. Oprócz danych dotyczących wpływów i wydatków w rachunku przepływów pieniężnych umieszcza się informację o wielkości środków dostępnych na koniec okresu (roku), a także o wielkości środków, których wykorzystanie jest prawnie ograniczone, są to bowiem np. środki na rachunku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Prawidłowa odpowiedź to: „element kapitału obcego”. Kredyt krótkoterminowy to zobowiązanie na okres poniżej roku. Wchodzi on w skład kapitału obcego, inaczej określanego właśnie mianem zobowiązań, które są elementem pasywów. Kredyt krótkoterminowy jest więc elementem bilansu, a jedynie jego zaciągnięcie i spłata, pod warunkiem że następuje w formie gotówkowej, będą pokazywane w rachunku przepływów pieniężnych. Kredyt taki można wykorzystać na zakup środków obrotowych, ale nie jest to obowiązkowe.

Prawidłowa odpowiedź to: „może być wyższy, niższy lub równy wynikowi finansowemu brutto”. Dochód do opodatkowania jest obliczany w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (lub od osób fizycznych, zależnie od formy prawnej prowadzenia działalności gospodarczej). Przepisy te są inne od przepisów ustawy o rachunkowości, stąd dochód do opodatkowania nie jest tożsamy z wynikiem finansowym brutto i może być od niego wyższy, niższy lub taki sam (co się zresztą zdarza najrzadziej).

Prawidłowa odpowiedź to: „ceną nabycia jednostki lub jej zorganizowanej części a wartością godziwą przejętych aktywów netto”. Wartość firmy będąca elementem aktywów bilansu odzwierciedla renomę przedsiębiorstwa. Jest kwotą, jaką nabywca przepłaca w stosunku do wartości otrzymanego majątku. Jeśli wartość godziwa aktywów netto przedsiębiorstwa (czyli wartość godziwa aktywów pozostała po spłacie zobowiązań) wynosi np. 10.000 zł, a nabywca płaci za przedsiębiorstwo np. 15.000 zł, to zapewne czyni tak dlatego, że przedsiębiorstwo to ma renomę, klientów itd. i łatwiej będzie mu zarabiać, niż gdyby miało być tworzone „od zera”.

Metoda bezpośrednia sporządzania rachunku przepływów pieniężnych zakłada wykazywanie osobno wpływów i wydatków z różnych typów działalności. W przypadku działalności operacyjnej (np. wpływy ze sprzedaży) mogą być problemy z ustaleniem tych kwot, zatem prawo pozwala na sporządzenie tej części rachunku przepływów pieniężnych metodą pośrednią, polegającą na korygowaniu wyniku finansowego netto o pozycje niemające charakteru gotówkowego.

Prawidłowa odpowiedź to: „wartości godziwej”. Wartość godziwa to cena, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane, na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy dwiema niezależnymi, zainteresowanymi transakcją i dobrze poinformowanymi stronami. Jest to zatem cena bliska cenie rynkowej, można ją jednak, w przeciwieństwie do wartości rynkowej, ustalić w inny sposób, np. w drodze szacunku. Warto pamiętać, że większość używanych już składników majątku nie ma wartości rynkowej, bo rzadko się nimi handluje.

Prawidłowa odpowiedź to: „zakupu powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i pomniejszona o wszelkie zmniejszenia ceny”. Cena nabycia to cena na przykład zakupionego towaru, określana mianem ceny zakupu, powiększona o koszty związane z zakupem, takie jak na przykład koszty transportu czy ubezpieczenia w drodze. Zatem na przykład cena nabycia szafy kupionej w sklepie meblowym to 2000 zł (cena zakupu) plus 100 zł kosztów transportu (są to tzw. koszty zakupu).

Należności wycenia się najczęściej w wartości, której otrzymania oczekujemy od dłużnika. Jest to tzw. wartość wymaganej zapłaty; obejmuje ona wartość początkową i np. zwiększenia z tytułu odsetek za zwłokę. Zachowanie ostrożności oznacza, że jeśli spodziewamy się kłopotów ze ściągnięciem należności od dłużnika, to w bilansie nie powinniśmy się nimi „chwalić”. Zmniejsza się wtedy wartość należności i tworzy tzw. odpisy aktualizujące wartość należności.

Prawidłowa odpowiedź to: „to zobowiązania do spłaty powyżej 12 miesięcy, z wyjątkiem zobowiązań handlowych”. Zasadniczo podział zobowiązań na długoterminowe i krótkoterminowe przeprowadza się w oparciu o kryterium 12 miesięcy. Te, których termin spłaty przypada później niż po 12 miesiącach, uznaje się za długoterminowe. Wyjątek dotyczy jednak zobowiązań z tytułu dostaw i usług, które zawsze są krótkoterminowe.