mamwiedze.pl

Prawidłowa odpowiedź to: „podstawowy element składowy rysunku wektorowego”. 

Przez obiekt rozumiemy podstawowy element składowy, z którego tworzone są rysunki wektorowe. Takimi elementami są: np. krzywa, prostokąt, wielokąt, elipsa.

Graficzny obiekt zainteresowania. Kurs "Grafik komputerowy": grafika bitowa i wektorowa, najważniejsze programy, przygotowanie prac do druku. LINK SPONSOROWANY

Krój pisma to obraz kompletu znaków pisarskich o jednolitych podstawowych cechach graficznych: stylu, rytmie, proporcji i czytelności. Każdy krój pisma posiada swoją nazwę. Kolor natomiast to efekt formatowania tekstu. 

Rysunek przedstawia krój pisma AkzGroteskBQPl. Na bazie kroju powstały różne jego odmiany.

Kurs grafiki komputerowej skrojony na Twoją miarę: praktyczne porady, gotowe rozwiązania, najważniejsze programy, omówienie kolejnych faz powstawania projektu. LINK SPONSOROWANY

Prawidłowa odpowiedź to: „4”.

Każdy krój występuje najczęściej w czterech odmianach (normalny, pogrubiony, pochyły i pochyły pogrubiony). W przypadku niektórych czcionek może jeszcze wystąpić zróżnicowanie na: bardzo cienkie, cienkie, zwykłe, półgrube, grube i bardzo grube.

W słowie „Światowy” najwyższym elementem jest litera „Ś” i od jej wierzchołka mierzymy stopień pisma. Natomiast litera „y” jest najniższym element i od jej dolnej krawędzi mierzymy stopień pisma.

Pismo to zbiór znaków pozwalający na widzialne przedstawianie myśli lub mowy. Jeśli znakom nadamy konkretne kształty, to otrzymamy krój pisma. Krój pisma zostaje utrwalony na nośniku. Takim nośnikiem może być czcionka, czyli metalowy prostopadłościan, w którego górnej części – główce, znajduje się służący do odbijania na papierze wypukły obraz znaku o określonym kroju i rozmiarze. Innym nośnikiem kroju pisma jest font, czyli krój utrwalony w postaci cyfrowej.

Prawidłowa odpowiedź to: „Bitmapped fonts”.

Trzy najczęściej stosowane formaty fontów to: TrueType (TT) stworzony przez firmy Apple i Microsoft. Fonty TT nie są interpretowane przez urządzenia postscriptowe. Fonty Type 1 (T1) zostały opracowane przez firmę Adobe. Fonty są interpretowane przez urządzenia postscriptowe. Najnowszy format to OpenType. Ma on dwa warianty; OpenType TT – do zastosowań biurowych i OpenType PS – do prac drukarsko-wydawniczych.

Rzadko stosuje się fonty bitmapowe (ang. bitmapped fonts). Kształty poszczególnych znaków definiowano jako mapy bitowe.

Czcionka szeryfowa charakteryzuje się wykończeniami liter i cyfr. Szeryf to poszerzone zakończenie kreski w literze. Ten dodatkowy element pełni nie tylko funkcję dekoracyjną, ale  ułatwiają też czytanie. Tego typu czcionki najczęściej stosuje się do głównego tekstu, a rzadziej do tytułów. Najczęściej wykorzystuje się je do pisania tekstów długich, natomiast czcionkę bezszeryfową stosuje się do tekstów mniej formalnych i krótszych.

Szeryfowe abecadło, czyli praktyczny kurs "Grafik komputerowy". Porady, najważniejsze programy, grafika bitowa i wektorowa, przygotowanie do druku. LINK SPONSOROWANY

Prawidłowa odpowiedź to: „z Tablicy znaków systemu Windows”.

 Znak specjalny to taki znak, którego nie ma na klawiaturze. Wstawiamy go używając Tablicy znaków lub naciskając kombinację klawiszy na klawiaturze – Alt + ..... . W tablicy w znajdują się znaki dostępne dla wybranej czcionki. Tablica znaków jest dostępna w zakładce Start/Akcesoria/Narzędzia Systemowe/Tablica znaków.

Oto przykłady znaków specjalnych dla czcionki Arial.

Tekst ozdobny stosujemy wówczas, gdy chcemy wprowadzić krótki tekst, do którego zamierzamy później zastosować takie efekty jak: dopasowanie tekstu do ścieżki, efekt głębi czy perspektywy. Przy wprowadzeniu zbyt dużej ilości tekstu może on zostać błędnie zinterpretowany w pracy przygotowanej do druku na urządzenia postscriptowe.

Prawidłowa odpowiedź to: „perspektywy”.

Do krótkiego tekstu zapisanego jako tekst ozdobny dodano efekt perspektywy. Dzięki temu efektowi można było uzyskać wrażenie odległości i głębi obiektu. Zaznaczamy obiekt i korzystamy z polecenia Efetky/Dodaj perspektywę. Obiekt pokrywa się siatką, przeciągając węzły siatki uzyskujemy efekt perspektywy.

Efekt przezroczystości odnosi się tylko do tekstu ozdobnego oraz do różnego typu obiektów np. strzałka, kółko, prostokąt, pojedyncza litera, zdjęcie, natomiast nie można go zastosować do tekstu akapitowego. Tekstowi u góry obrazka nadano efekt przezroczystości liniowej, dzięki temu możemy zobaczyć cześć obrazka znajdującą się pod tekstem.   

Prawidłowa odpowiedź to: „braku znaków polskich w kroju”.

Niektóre kroje tekstu nie mają zdefiniowanych polskich znaków, zamiast nich pojawiają się tzw. „krzaczki”. W takim przypadku należy zmienić krój na taki, który ma polskie znaki.

Prawidłowa odpowiedź to: „znacznikiem 2”.

Znacznik nr 1 służy do rozciągania ramki tekstowej, 2 – do zmiany odstępów między znakami, 3 – oznacza, że tekst nie mieści się w ramce, 4 – zmienia odstęp między wierszami.

Prawidłowa odpowiedź: „ikona 1”.

Ikona 1 to dopasowanie tekstu do ramki. Tekst akapitowy można dopasowywać do ramek o różnych kształtach, np. elipsa, trójkąt, wielokąt, dowolny wielokąt.

Prawidłowa odpowiedź to: „tekstu ozdobnego”.

Dopasuj tekst do ścieżki można zastosować tylko do tekstu ozdobnego. Aby dopasować tekst do ścieżki, wybieramy polecenie Tekst/Dopasuj tekst do ścieżki . Możemy go nie tylko dopasowywać do krzywej, ale również opisać np. na elipsie, w elipsie, czy prostokącie. Można go dopasować zarówno do zewnętrznej strony obiektu, jak i do wnętrza.

Prawidłowa odpowiedź to: „oblewanie tekstem obiektu wektorowego”.

Zawijanie tekstu akapitowego to inaczej oblewanie tekstem dowolnego obiektu wektorowego. W tym celu należy wpisać dowolny tekst w ramkę akapitową, następnie obiekt wektorowy, w tym przypadku „małpka” przesuwamy, tak aby przysłaniał tekst, prawym przyciskiem myszy rozwijamy menu podręczne i wybieramy opcję Zawijaj tekst akapitowy.

Prawidłowa odpowiedź to: „odległość między sąsiadującymi znakami”.

Gdy zaznaczymy fragment tekstu w Oknie formatowania tekstu, pojawi się opcja Kerning zakresu służąca do ustawienia odległości między sąsiadującymi znakami. Rozróżniamy kerning ujemny i dodatni. Najczęściej stosowany jest ujemny, polegający na dosuwaniu do siebie znaków. Dodatni – to odsuwanie od siebie znaków sprawiających wrażenie zbyt „ściśniętych”.

Tekst zamieniono na krzywe, tzn. każda litera stała się obiektem i nie podlega już procesowi formatowania tekstu. Na powiększonej literze A widać węzły charakterystyczne dla obiektu. Węzły możemy dowolnie przemieszczać i w ten sposób zmieniać kształt.

Prawidłowa odpowiedź to: „9”.

Znak diakrytyczny to znak graficzny umieszczany powyżej, poniżej lub w poprzek znaku pisanego. Dodanie znaku powoduje powstanie nowej litery, charakterystycznej dla danego języka. W języku polskim jest dziewięć liter tworzonych za pomocą znaków diakrytycznych.

Do słówka zastosowano efekt szybkiego kadrowania. Umieszczono je w obiekcie o kształcie elipsy. Pozostała część wyrazu znalazła się poza kadrem określonym przez wielkość i kształt elipsy.