mamwiedze.pl

Aby wykonywać podstawowe działania matematyczne, używa się operatorów arytmetycznych. Do mnożenia służy operator * (gwiazdka), do dodawania znak + (plus), do odejmowania – (minus), do dzielenia / (ukośnik), a potęguje się za pomocą symbolu ^ (daszek).

Poznaj potęgę Excela - Kurs "Windows, Word, Excel... Internet": obsługa programów, praktyczne porady, skuteczne rozwiązania. LINK SPONSOROWANY

Wynikiem formuły, w której używamy operatora porównania dwóch wartości, jest wartość logiczna PRAWDA albo FAŁSZ (w naszym przykładzie: =A1<=B2 będzie to oczywiście FAŁSZ). Formuła z operatorami porównań, tak jak każda formuła obliczeniowa, musi zaczynać się od znaku równości.

W formule wpisujemy wartości liczbowe, na których wykonujemy obliczenia, lub odwołujemy się do komórek. Odwołania nie muszą dotyczyć tylko komórek (lub obszarów) bieżącego arkusza. Można utworzyć wyrażenie zawierające odwołania do różnych miejsc w skoroszycie. W tym celu albo wpisujemy przed odwołaniem nazwę arkusza z wykrzyknikiem, albo wybieramy myszą daną komórkę, a program sam dopisuje nazwę arkusza.

Jak tworzyć formuły w Excelu? Poznaj właściwości najważniejszych programów biurowych na kursie "Windows, Word, Excel... Internet" LINK SPONSOROWANY

Całą kolumnę C oznaczamy obszarem (C:C). Funkcja mnożąca liczby nazywa się iloczyn. Dlatego formuła mnożąca wszystkie liczby z kolumny C będzie miała postać =iloczyn(C:C).

Podczas kopiowania formuły w dół adresy względne zmieniają numery wierszy na kolejne (nagłówki kolumn pozostają bez zmian, ponieważ kopiowanie następuje wg wierszy). Inaczej jest w przypadku adresu bezwzględnego – nagłówki kolumny i wiersza zostają zablokowane (przed literą kolumny i numerem wiersza są znaki dolara $) i nie zmieniają się w czasie kopiowania. W przypadku adresu mieszanego $D7 następuje zmiana numeru wiersza z 7 na 8, ponieważ $ blokuje tylko nagłówek kolumny.

Użycie jako dzielnika odwołania do pustej komórki albo do komórki zawierającej zero powoduje wyświetlenie jako wyniku formuły komunikatu błędu #DZIEL/0!. Należy wtedy sprawdzić, czy dzielnik odwołuje się do właściwej komórki, lub prześledzić, czy wartość 0 nie jest wynikiem błędu popełnionego wcześniej w obliczeniach.

Argumentami funkcji Suma mogą być wartości, adresy komórek lub obszary komórek. Każdy z argumentów należy oddzielić średnikiem, dlatego więc prawdziwa jest formuła =suma(A1:A5;C1:C5). Zamiast jednej funkcji Suma można by użyć dwóch (dla każdego obszaru ciągłego osobno) i napisać formułę
=suma(A1:A5) + suma(C1:C5).

Właściwym zapisem jest = średnia(suma(A1:A5);max(C1:C5)), gdzie funkcje suma i max zostały zagnieżdżone w funkcji średnia. Zagnieżdżanie funkcji to użycie funkcji jako argumentu innej funkcji; można utworzyć maksymalnie 64 poziomy zagnieżdżenia. Przed funkcją zagnieżdżoną nie stawiamy ponownie znaku równości. W formule nie mogą także znajdować się obok siebie dwa operatory (np. + i =).

Jak tworzyć formuły w Excelu? Poznaj właściwości najważniejszych programów biurowych na kursie "Windows, Word, Excel... Internet" LINK SPONSOROWANY

Jeśli w formule zostanie znaleziony błąd, w lewym górnym rogu komórki zawierającej formułę pojawia się zielony trójkąt. Po kliknięciu takiej komórki z lewej strony zostanie wyświetlony przycisk w postaci czarnego wykrzyknika w żółtym rombie („Sprawdzanie błędów”). Można w nim wybrać odpowiednią opcję, aby sprawdzić rodzaj błędu i go poprawić.

Wynikiem formuły =Dziś() będzie wygenerowanie bieżącej daty pobieranej z zegara systemowego. Wartość funkcji =DZIŚ() zmienia się tylko w momencie edytowania zawierającej ją formuły lub otwarcia arkusza. Podobna funkcja =TERAZ() daje w wyniku bieżącą datę i godzinę.

Gdy ustawimy kursor w formule na adresie komórki i będziemy naciskać klawisz F4, możemy przełączać się między kolejnymi kombinacjami adresowania (bezwzględnym, mieszanym i względnym). Pierwsze wciśnięcie klawisza F4 w adresie względnym wstawia symbol $ przed nagłówkami kolumny i wiersza (przed literą i przed numerem), drugie – przed numerem wiersza, trzecie – przed literą kolumny, a czwarte generuje ponownie adres względny.

Operowanie kolorem czcionki lub wypełnienia dla komórki zawierającej formułę da tylko częściowy efekt ukrycia – wystarczy kliknąć komórkę, aby w pasku formuły zobaczyć treść formuły. Jedynym sposobem jest zaznaczenie w oknie „Formatowania komórki”, w zakładce „Ochrona” opcji ukrycia, a następnie włączenie ochrony arkusza (menu „Narzędzia”). W taki sposób można ukryć formuły tylko kilku wybranych komórek.

Błąd tego typu występuje wówczas, gdy program Excel nie rozpoznaje tekstu zawartego w formule. Może to oznaczać, że użyto nazwy, która nie istnieje, lub w pisowni nazwy funkcji popełniono pomyłkę. Inny przypadek wystąpienia tego błędu to wprowadzenie do formuły tekstu nieujętego w cudzysłów lub pominięcie dwukropka w odwołaniu do zakresu.

Używając podczas edycji formuły klawisza F9, można „zamrozić” formułę, aby nie była ponownie obliczana, i zamienić ją na obliczoną przez nią wartość. Istnieje także możliwość „zamrożenia” części formuły. Excel trwale usuwa formułę, która została zamieniona na wartość. Jeśli zamiana nastąpiła przez pomyłkę i niezbędne jest przywrócenie formuły, należy bezpośrednio po wprowadzeniu wartości wykonać operację cofnięcia.

W prawej części paska stanu jest miejsce, w którym domyślnie pojawia się wynik zsumowania zaznaczonych komórek. Jeżeli nie zostaje wyświetlona żadna funkcja lub chcemy zmienić funkcję na inną, wystarczy po zaznaczeniu obszaru komórek do wyliczenia wybrać na pasku stanu menu podręczne i wskazać właściwą funkcję. Do wyboru mamy funkcję sumowania, liczenia minimum, maksimum, średniej oraz funkcję zliczania, która podaje liczbę zaznaczonych komórek.