mamwiedze.pl

Według starego zwyczaju, pan młody przenosi pannę młodą przez próg (die Schwelle). Miejmy nadzieję, że nikt nie będzie przechodził przez Jordan, ponieważ po niemiecku über den Jordan gehen znaczy umrzeć, przejść na “drugą stronę”. Pan młody nie będzie też przenosił panny młodej przez rozżarzone węgle (glühende Kohlen), ani  przez ulicę Reeperbahn. Reeperbahn, to centralna ulica w hamburskiej dzielnicy rozrywki i nocnych klubów St.Pauli.

Kiedy stłuczemy coś szklanego, mówimy często że “zbiło się na szczęście” (Scherben bringen Glück). Przysłowie to jest związane ze starym ślubnym zwyczajem, tzw. Polterabend. W przeddzień ślubu,  przed domem panny młodej zbierają się goście - rodzina, przyjaciele, znajomi, sąsiedzi oraz osoby niezaproszone na wesele i tłuką butelki oraz naczynia szklane na szczęście. Państwo młodzi muszą potem posprzątać pobite szkło i skorupy (Scherben) i ugościć przybyłych poczęstunkiem.

Wypuszczenie białych gołębi po ceremonii zaślubin nie będzie symbolizowało obrony praw zwierząt (Tierrechtschutz;) Jest to symbol miłości (Liebe), szczęścia (Glück) i pokoju (Frieden). Zwyczaj ten jest bardzo miłym akcentem w dzień ślubu i na pewno pozostaje na długo w pamięci, nie tylko młodej pary, ale także wszystkich gości weselnych.

Jaki jest Twój niemiecki akcent? Kurs niemieckiego nastawiony na komunikację: przydatne słownictwo, lekcje multimedialne z modułem ćwiczenia wymowy, płyty CD. LINK SPONSOROWANY

Według tradycji Para Młoda powinna razem przepiłować pień drzewa (Baumstamm), jako symbol wspólnego zmagania się z problemami, które przynosi życie. Pień ten, im grubszy, tym lepszy;),  jest ustawiany na specjalnym rusztowaniu przy wyjściu z Urzędu Stanu Cywilnego, lub przed wejściem do lokalu, w którym ma odbyć się wesele. Błędne odpowiedzi to: der Tisch (stół), der Stuhl (krzesło), czy der Truthahn (indyk) – to w końcu nie Święto Dziękczynienia;)

Jak zrozumieć Niemca? Warto poznać obyczaje Niemiec. Kurs niemieckiego nastawiony na komunikację: współczesny język, informacje o kulturze i obyczajach. LINK SPONSOROWANY

Flitterwochen znaczy po niemiecku miesiąc miodowy. Czasami nazwa ta jest także odnoszona do podróży poślubnej (Hochzeitsreise). W niemieckim istnieje słowo Honigmonat, jako miesiąc miodowy, używane jednak zazwyczaj w języku literackim. W przypadku odpowiedzi Honigmonate mamy jednak do czynienia z liczbą mnogą, a nie o to nam tu chodziło.

Brautentführung to po niemiecku porwanie panny młodej. Według tradycji członkowie rodziny i przyjaciele “porywają” pannę młodą i zabierają w “sekretne” miejsce. Pan młody musi znaleźć swoja wybrankę. Na jej poszukiwanie wybiera się z pozostałymi gośćmi weselnymi. Kiedy znajdzie pannę młodą musi ją wykupić, stawiając gościom parę kolejek w pobliskiej knajpie;)

Według tradycji panna młoda powinna zapłacić za swoje ślubne buty monetami o nominale 1 Pfennig. Z racji takiej, że walutą w Niemczech jest teraz Euro, a nie Deutsche Mark, jest to raczej niemożliwe;) Dawniej dziewczęta zaczynały bardzo wcześnie oszczędzać na swój “wianek”. Zbierały pfennig do pfenniga. Jeśli panna młoda zapłaciła za swoje buty tymi monetami, oznaczało to, że jest bardzo zaradna i oszczędna, i że będzie taka również w małżeństwie, więc pan młody będzie miał z niej “pociechę”.

Kurs niemieckiego dla zaradnych: dowolny czas i miejsce nauki, praktyczne podejście, nastawienie na komunikację, opcje multimedialne i korzystne rabaty. LINK SPONSOROWANY

Panna młoda zdecydowanie nie powinna mieć przy sobie, czy na sobie niczego ukradzionego (etwas Gestohlenes), w dzień swojego ślubu, ani zapewne w żaden inny dzień;) To jeden z najbardziej znanych zwyczajów weselnych na świecie, rozpowszechniony przez kulturę amerykańską. Coś starego (etwas Altes), coś nowego (etwas Neues), coś pożyczonego (etwas Geliehenes) i coś niebieskiego (etwas Blaues) - te rzeczy panna młoda powinna mieć na sobie w czasie ceremonii zaślubin.

Wieczór kawalerski, czyli Junggesellenabschied lub Junggesellenabend to popularna tradycja związana z pożegnaniem (Abschied) życia kawalerskiego. Nazwa ta nie ma nic wspólnego z Kavalier (kawaler w znaczeniu osoby o szlacheckim pochodzeniu)  czy Ritter (rycerzami);) Hochzeitsnacht oznacza zaś noc poślubną.

Panna młoda w dzień ślubu powinna mieć w bucie Glückspfennig, czyli pfenniga na szczęście. Raczej nie powinna mieć założonej skarpety (Socke), bo jakby to wyglądało? ;) Raczej nie włoży też do buta podwiązki (Strumpfband), bo mogłoby być jej trochę niewygodnie;) Nie musi też, chyba że bardzo chce, włożyć sobie do buta wkładkę ortopedyczną (Schuheinlage).

Podobnie jak w Polsce istnieje tradycja rzucania welonu, tak w Niemczech panna młoda rzuca swój bukiet (Brautstrauśß) w stronę ustawionych za nią niezamężnych panien. Panna młoda nie będzie rzucała buta (Schuh), czy pierścionka zaręczynowego (Verlobungsring). No i z całą pewnością nie będzie rzucała swym małżonkiem (Ehemann).

Poprawna odpowiedź: man befestigt Blechdosen an das Brautauto. Do samochodu młodej pary przymocowuje się puszki (Blechdosen), które robią wiele hałasu. Nikt nie wychodzi na ulicę i krzykiem (Schrei) oznajmia o tym fakcie;) Nikt nie będzie też wysyłał zawiadomień do wszystkich mieszkańców danej miejscowości (Ankündigungen). Nie stawia się też przed domem szyldu (Schild) z powiadomieniem o ślubie;) Owe puszki i trąbienie klaksonem ma także inne znaczenie: mają one odstraszyć od młodej pary złe duchy i złych ludzi.

Według tradycji, po uroczystości zaślubin, młodą parę obsypuje się ryżem (Reiskörner), a nie puszkami (Blechdosen), kwiatami (Blumen), czy pierścionkami (Ringe). Ziarna ryżu mają tu znaczenie symboliczne. Oznaczają one płodność. Goście mają nadzieję, że młoda para zostanie pobłogosławiona wieloma, zdrowymi dziećmi.

Wspólne krojenie (Anschneiden) tortu weselnego jest starym, weselnym obyczajem, a nie jedzenie (Essen), pieczenie (Backen), czy rzucanie (Werfen) nim. Zwyczaj ten symbolizuje wspólnotę i jedność w pożyciu małżeńskim młodej pary. Mówi się, że kto przy wspólnym krojeniu tortu weselnego trzyma rękę na wierzchu, ten będzie miał decydujące słowo w małżeństwie.

Ksiądz (der Pfarrer) zwykle czeka na młodą parę przy ołtarzu, a nie kroczy w orszaku ślubnym. Za młodą parą podążają zwykle świadkowie (Trauzeugen) i druhny (Brautjungfern). Dzieci sypiące kwiatki  (Blumenkinder) zwykle idą przed młodą parą. Ciekawa jest tradycja zapraszania druhen do orszaku ślubnego. Spełniały one rolę swoistej “ochrony” panny młodej przed złymi duchami, które byłyby zmylone obecnością przy ołtarzu tak wielu młodych panien i nie wiedziałyby wtedy, która to panna młoda.