mamwiedze.pl

W pasku na dole (lub z boku) ekranu znajduje się paleta wypełnienia jednolitego. Znajdują się tam gotowe kolory o określonym składzie procentowym i określonej nazwie. Każdy z tych gotowych kolorów możemy modyfikować, zmieniając zawartość jego składowych. Na pasku możemy też ustawić inne modele kolorów, takie jak: RGB, HSB, Lab lub inne.

Projekty graficzne pełne kolorów. Praktyczny kurs "Grafik komputerowy": omówienie najważniejszych programów, przydatne porady, przygotowanie prac do druku. LINK SPONSOROWANY

W przygotowaniu do profesjonalnego druku korzystamy z modelu CMYK. W tym modelu występują cztery elementy składowe: cyan, magenta, yellow, kontrast. Każdy z nich może przyjmować wartość od 1% do 100%. Plik nazwapracy.ps (plik postscriptowy), z którego jest drukowana praca, to grafika przedstawiona w postaci czterech barwnych wyciągów (modelu CMYK). 

CMYK i gotowe! Skuteczny kurs "Grafik komputerowy": grafika bitowa i wektorowa, najważniejsze programy, przygotowanie prac do druku. LINK SPONSOROWANY

Wypełnienie liniowe występuje w postaci pionowych lub poziomych kresek, promieniowe – w kształcie okręgu (jego środek może się znajdować zarówno w centralnej części obiektu jak i na obrzeżach), stożkowe sprawia wrażenie wypukłej bryły, a kwadratowe jest „kanciastą” wersją okrągłego.

Grafika komputerowa w dobrym tonie. Praktyczny kurs "Grafik komputerowy": porady, najważniejsze programy, grafika bitowa i wektorowa, przygotowanie do druku. LINK SPONSOROWANY

Tym efektem jest pasmowanie, które może pojawić się, gdy obiekt wypełniany jest zbyt szeroki (lub wysoki), co sprawia, że odległość między kolorem początkowym a końcowym jest zbyt duża. Pasm wypełnienia jest wtedy za mało, żeby znikły wyraźne granice pomiędzy nimi.

Przygotowując projekt do druku, możemy zwiększyć rozdzielczość druku. Standardowe ustawienie to 2500 dpi i liniatura 150. Przy tym ustawieniu uzyskujemy 256 odcieni każdego koloru. Jeżeli przy zachowaniu tej samej liniatury zwiększymy rozdzielczość do 3600 dpi, uzyskamy 576 odcieni każdego koloru.

Prawidłowa odpowiedź: wypełnienie teksturą. Tekstura jest rodzajem wypełnienia, dzięki któremu pokolorowane obiekty mają wygląd naturalny. Tekstury zgromadzone są w bibliotece. Każda wybrana tekstura może być dowolnie modyfikowana. Takie parametry jak: miękkość, zagęszczenie czy jasność wyrażone są w procentach i można je dowolnie zmieniać. Można również modyfikować poszczególne kolory wchodzące w skład danej tekstury.

Odpowiedź prawidłowa: postscriptowym. W przypadku tego prostokąta zastosowano wypełnienie postscriptowe, ale na ekranie widać obiekt wypełniony literkami PS. Z taką sytuacją spotykamy się, gdy w programie mamy ustawiony Widok Poglądowy lub Normalny, gdy zmienimy na Widok Dokładny, to zobaczymy, jak wygląda to wypełnienie. Jest jeszcze jedna sytuacja, kiedy może to wystąpić – jeżeli drukujemy na drukarce, która nie interpretuje wypełnień postscriptowych. A tak w rzeczywistości wygląda to wypełnienie:

Prawidłowa odpowiedź: wszystkich. Tego typu wypełnienie możemy zastosować dla każdego obiektu posiadającego wypełnienie nadane w dowolny sposób. Po wybraniu opcji Interakcyjne Wypełnienie obiekt pokrywa się siatką, na której widoczne są uchwyty. Przeciągając je, powodujemy zmianę obszaru i wyglądu wypełnienia.

Nasz piesek jest przykładem grafiki wektorowej i składa się z wielu elementów. Żeby nadać mu wypełnienie, należy rozgrupować obiekt i wybrać elementy do wypełnienia albo – bez rozgrupowania – przytrzymując przycisk Ctrl, chwytać pojedyncze elementy i nadawać im odpowiednie kolory. Jeżeli kolor ma być powtórzony, to po zaznaczeniu następnych fragmentów obiektu należy stosować kombinację klawiszy Ctrl+r .

Żeby zastosować Inteligentne Wypełnienie, musimy narysować co najmniej dwa obiekty, które częściowo na siebie nachodzą. W narzędziu Inteligentne Wypełnianie określamy opcje wypełnienia i konturu wspólnej części. Kolor wypełnienia to w przedstawionym przypadku  cyan w nasyceniu 50%, a konturu o określonej przez autora grubości – kolor zielonożółty. Po ustaleniu tych parametrów należy kliknąć na część wspólną obiektów.

Prawidłowa odpowiedź: jednolity. Przedstawiony obiekt ma wypełnienie i kontur. Do wnętrza obiektu stosujemy dowolny rodzaj wypełnienia (jednolite, tonalne, postscriptowe czy teksturowe). Jednak w stosunku do konturu możemy zastosować tylko wypełnienie jednolite.

Kontur obiektu można modyfikować, zmieniając np. jego szerokość i kolor. Każdy kontur można przekształcić w obiekt i wtedy można go dowolnie wypełniać. W przyborniku Pióro Konturu możemy zaznaczyć opcję „skaluj z obrazkiem” i wtedy przy zmianie wielkości obiektu, kontur zmienia się proporcjonalnie. Nie można natomiast zamienić samego konturu w mapę bitową.

W przypadku tekstu nie ma ograniczeń w stosowaniu wypełnienia. Dotyczy to zarówno tekstu akapitowego, jak i tekstu ozdobnego stosowanego do pisania tekstów krótkich. Jak widać na rysunku, skomplikowane wypełnienia dają lepszy efekt na tekście pisanym grubą czcionką.

Wypełnienie deseniowe występuje w trzech rodzajach. Pierwsze z nich to wypełnienie dwukolorowe, w którym można modyfikować kolory składowe. Drugie to wypełnienie wielokolorowe, w którym obiekt wypełniamy przez załadowanie gotowego deseniu w formacie wektorowym. Trzeci rodzaj to mapa bitowa, którą również importuje się w gotowej postaci w takich formatach jak jpg czy gif. Możemy również przygotować wypełnienie deseniowe własnoręcznie i dołączyć je do biblioteki.

Narzędzie Interakcyjnego Wypełnienia pozwala na proste i szybkie modyfikacje dowolnego rodzaju wypełnienia. Przemieszczając pojawiające się na obiekcie znaczniki, zmieniamy położenie i kształt istniejącego wypełnienia, ale nie jego rodzaj pozostaje bez zmian. 

Wypełnienia postscriptowe są bardziej skomplikowane od pozostałych. Dla przykładu obiekt o wymiarach 100x100 mm wypełniony deseniem wielokolorowym  ma 26,3 kB, natomiast obiekt z wypełnieniem  postscriptowym – 188 kB.

Odpowiedź prawidłowa: 0,076 mm. Według definicji kontur to inaczej linia wyznaczająca kształt obiektu. Najcieńszy jest kontur włosowy, który ma 0,076 mm grubości. W pracach przygotowywanych do druku nie stosujemy tego konturu, ponieważ byłby on bardzo słabo widoczny. 

Obiekty możemy rysować z konturem lub bez. Kontur może być zamknięty lub otwarty. W przypadku zamkniętego możemy nadać mu grubość, kolor i kształt narożników. Natomiast w przypadku konturu otwartego możemy również modyfikować kształt jego zakończenia, jak i rodzaj zakończenia.

Prawidłowa odpowiedź:  linie tworzące kontur łączą się pod bardzo dużym kątem. Jeżeli dwie linie łączą się w jednym punkcie pod dużym kątem, pojawia się bardzo ostry narożnik. Im większy kąt, tym narożnik ostrzejszy i tym samym dłuższy. Aby uciąć ostrą końcówkę narożnika, określamy limit złącza ostrego w stopniach. Ilustracja przedstawia narożnik przy limicie 5 stopni i ten sam narożnik przy limicie 30 stopni.

Prawidłowa odpowiedź: ustalenia czy linia będzie ciągła, przerywana czy kropkowana. Styl linii to inaczej określenie, czy linia będzie ciągła, przerywana, czy kropkowana. Każdy ze stylów zapisany jest w bibliotece gotowych stylów. Każdy wybrany styl możemy edytować i przystosowywać do własnych potrzeb, np. ustalać długość odcinków czy odstępy między kropkami.